Hier ben ik weer, in een poging om mijn achterstand in te halen.
Dit is niet evident, enerzijds door die vele, leuke momenten die ik mag beleven, en anderzijds door de feestdagen die net gepasseerd zijn.
Maar deze week zal ik jullie niet teleurstellen, eind deze week wil ik jullie de laatste updates brengen, dus dan zou je weer volledig up-to-date moeten zijn.
Op zaterdag 15 november mochten mama en ik het ziekenhuis verlaten, papa is ons komen ophalen. Hij heeft altijd gezegd dat hij dat ging doen met een limosine, maar daar heeft hij geen tijd meer voor gehad om die te bestellen, dus was het maar met onze gewone wagen.
Papa had hem wel eerst nog gewassen, en versierd met toffe lintjes aan de antenne.
En dan rond 15u30 naar huis, richting wetteren.
Er waren gelukkig al veel kadootjes meegenomen naar huis, zodat alles in de auto kon, want ik wilde ook mee natuurlijk.
Bij de thuiskomst was alles binnen en buiten versierd, ballonnen aan de deur , een vlag aan het raam boven, al de geboortekaartjes op de kast, boven de zetel een "welkom thuis"-slinger, boven de kast een slinger met beertjes, alé, alles erop en eraan.
We kregen ook nog bezoek in de namiddag, mijn meter Vera zou komen, rond 16u00
en wat denk je, mijn meter was er tegelijkertijd met ons, van een perfecte timing gesproken.
Het was de eerste keer dat meter Vera mij in levende lijve zag, en wilde mij direct vast pakken, ook zij was zo fier als een gieter. Een fiere meter en een fiere peter, wat kan een kleine uk als ik zich nog meer wensen?!?!?!
In die eerste dagen thuis is er ook nog veel bezoek geweest, mijn nichtje Ester bijvoorbeeld.
Papa heeft deze 2 foto's direct uitgeprint, zodat Ester die foto's dan eens kon meenemen naar school om te tonen aan de juf en aan de klasgenootjes.
Ook moest ik nog mijn eerste badje thuis krijgen, dat heeft papa voor zijn rekening genomen, zodat mama, tussen de bezoekjes door, een beetje kon rusten.
En daarna mocht ook ik een beetje rusten en spelen, in de relax en op mijn speelmat.
Op een gegeven moment krijgt papa telefoon van het ziekenhuis, met de vraag of we nog eens tot daar konden gaan.
Aangekomen in het ziekenhuis mochten we een kamer binnenstappen om dan de foto te maken, wat een toeval, het was dezelfde kamer waar mama en ik zolang hadden gelegen. Toen kwam de directeur de kamer binnen met een grote bos bloemen, en hij excuseerde zich voor het misverstand om de 1000ste baby, het was blijkbaar niet aan de oren van de directie gekomen.
Op een gegeven moment krijgt papa telefoon van het ziekenhuis, met de vraag of we nog eens tot daar konden gaan.
Ze zouden een foto willen nemen omdat ik de 1000ste baby was, en die foto dan naar de krant sturen.
Papa had ook al zoiets in gedachten en had zelf al een artikel geschreven om naar alle kranten door te sturen.
De titel luidde "1000ste baby ASZ vervolledigd viergeslacht"
Daarvoor hebben we dan ook het viergeslacht bijeen geroepen om een mooie foto te maken.
Aangekomen in het ziekenhuis mochten we een kamer binnenstappen om dan de foto te maken, wat een toeval, het was dezelfde kamer waar mama en ik zolang hadden gelegen. Toen kwam de directeur de kamer binnen met een grote bos bloemen, en hij excuseerde zich voor het misverstand om de 1000ste baby, het was blijkbaar niet aan de oren van de directie gekomen.
Dan maar op de foto. Ze hebben de foto doorgestuurd naar de streekkrant.
Papa heeft zijn artikel dus ook doorgestuurd naar alle nationale en regionale pers.
Hij deed het niet voor zijn eigen ego, maar voor mij, om in mijn dagboek te kunnen steken, zodat ik dat later nog eens allemaal goed kan bekijken en lezen.
Dat was ongeveer ons 1ste weekje thuis, druk maar gezellig!!!
Groetjes, en tot een dezer,
Phebe xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten