Eindelijk was ik er klaar voor.

Op het Sint-Maartenfeestje bij mijn overgrootouders,

leek mama en papa's sprookje echt te beginnen.

Doordat ik al zo groot geworden was in mama's buik had mama pijnen beginnen voelen, weeën dus. Maar dat kan altijd wel opkomen dus maakte mama zich daar niet echt zorgen over en ze verbeet de pijn een beetje door te zeggen dat ze het warm had.

Toen het feestje daar gedaan was zijn mama en papa naar huis gereden.
Papa was toen bezig met zijn verlichting voor het aquarium. Toen we thuis waren deed papa nietsvermoedend verder.

Om 19u45 kreeg mama terug zo'n helse pijn, en papa heeft het uur dan een beetje in de gaten gehouden, om 20u45 had mama nog 6 à 7 van die pijnen gevoeld.

Na een beetje overleg leek het misschien beter om eens naar het ziekenhuis te gaan om te controleren of er toch niets aan de hand was, of dat het misschien al tijd was om mij te mogen ontvangen.

De valies van mama stond al klaar dus waren mama en papa al snel vertrokken.

Op naar het ASZ in Aalst, want daar wilde mama van mij bevallen in het bevallingsbad.

Na een beetje wachten aan de ingang van spoed, mochten mama en papa toch naar boven naar de materniteit, op de gang kwamen mama en papa,

tante Anne-Marie tegen, dat is de doopmeter van mijn mama, zij werkt daar, maar had bijna

gedaan met haar shift. Iedereen dacht dat mama terug naar huis ging worden gestuurd, omdat ze nog heel gezwind over de gang liep.

Er werd mama een kamer toegewezen, waarop zij een half uurtje aan de monitor moest liggen, maar daar was niets op te zien, dus werd het een uurtje en een half aan de monitor.

Toen daar niets op te zien was, besloot de vroedvrouw eens de opening te meten, mama had om 23u00 al 4cm opening. De weeën begonnen echt heftig te worden, plots werd het heel erg droog bij mij, het water waar ik al zo lang in zwom was nu weg, mama's water was al gebroken.

"Ja, het gaat hier om de 999ste of de 1000ste baby!!!" zei de vroedvrouw.

Papa werd direct naar beneden gestuurd om mama te gaan inschrijven en om de valies te gaan, het echte werk ging niet lang meer uitblijven en om 23u50 meette de vroedvrouw al 10cm, dus volledige opening, ik was mij aan het klaarmaken om ter wereld te komen!! De gyneacoloog werd gebeld en het bad werd gevuld, het moest allemaal snel gaan nu.

Mama werd naar de verloskamer gebracht, het bad was nog niet volledig vol en mama moest mij zelfs een beetje terugduwen, en het een beetje tegenhouden tot het bad halfvol was, want er was zelfs geen tijd meer om het volledig te vullen.

In de verloskamer ernaast was er ook aan mevrouw aan het persen, zou haar baby de 1000ste zijn, of zou ik het zijn???

Nadat mama in het bad al een paar keer had geperst, hoorden mama en papa babygeschreeuw in de verloskamer ernaast.

Ik was dus de 1000ste baby.

2 luttele minuutjes later vond ik de tijd rijp om op deze wereldbol hier terecht te komen en mijn veilige plekje te verlaten. En toen, om 00u40, ben ik dan maar zonder problemen in het bevalingsbad gedoken. Ik werd direct op mama haar buik gelegd en ik begon een beetje te wenen, nu zaten wij daar, met z'n 3tjes te wenen!!! Ik denk dat dat wel het mooiste moment was uit ons leven, bij mama en papa omdat hun droom uitkomt, en voor mij omdat ik hier mag zijn en leven!!!

Fotootje van mijn duik in het bevallingsbad

Hier ben ik amper 1 minuutje oud (jong)

Nadat mama heel veel gewerkt had, en veel pijn heeft moeten lijden om mij ter wereld te laten komen was het nu tijd om papa aan het werk te zetten, hieronder zie je hem aan het werk met het doorknippen van de navelstreng.

Zo lang, letterlijk, aan mama gehangen en dit wordt zomaar doorgeknipt!

Maar ik zie het anders, positiever : ik zie het als een mooi geschenk, dat ik van mama en papa MAG leven, en dat ik welkom ben in hun leventje.

Tot zover mijn geboorte!

Tot binnenkort,

Groetjes,

Phebe xxx